escrituras petitas

Òsca!

Mercés ath sué coratge,

lo David que n'sa hèit ganhar lo combat

dera nosta legitimitat !

b'ei clar eth so uei maitin!

que s'aubreishen  eths camins navèths! 

Pro d’estar mespresats !

Lo mesprètz, annadas a que lo sentim cap ad aquera lenga de qui parlam e qui n’ei pas la lenga nacionau. Patoès b’an dit sovent los autes. Occitan be l’avem voluda batiar nosautis aquera lenga de qui portam pregon au còr e au cap. Que sia de longas o pas, que sia mairana o recaptada, que sia bribenta o hesitaira, pauc impòrta, qu’ei la lenga en la quau, a tot long deu temps e s’ei bastit e atraçat dinca nos tot lo hons culturau de qui plea de sens aqueth país tan gran de que cor d’ua mar a l’auta. L’Occitania.

Lo mesprètz, tots que n’avem hèit l’experiénça. Dolorosa tostemps, carada sovent. Cad’un de nosautis que pòt condar quin a un moment ei estat abaishat per bèth aute qui’s pensava superior. Tot cad’un que sap lo punchar d’ua frasa augusada com ua espada e de qui espeçoteja las nostas ahidas, las nostas certitudas lassas, deishant-nse mes estadits a cada còp. Totun qu’ensajavam de resistar, que ns’arrapavam a la nosta fé tà seguir a maugrat de tots los vents eshaurejats, a contrabriu de tots los corrents negaires, mès, tan poquets e tan fragiles. Quasi resignats... 

E un … Un qu’a dit pro! Pro d’estar mespresats !

Un d’entre nosautis que s’ei lhevat e qu’a dit que cau que s’estanquié la desvaloracion en la quau e ns’èm tan acostumats. Un qu'a dit qu'avem drets e que los volem! 

David Grosclaude que’s lanca tot sol en arrefús. Un arrefús qui non  ditz pas « non », mès qui ditz « Pro ». « Non» qu’ei barrar las pòrtas a tots los possibles. “Pro” qu’ei escríver a la tinta simpatica las vias qui non volem mes, e aubrir las de qui volem trobar. “Pro d’estar mespresats” que lança las perspectivas sus espàcis de reconeishença.

  E nosautis, premèr estomagats, que sasim a petits drins quin lo sué combat ei lo noste, quin darrèr un òmi sol qui hica en jòc la sua vita e podem tornar lhevar lo cap contra l’injustícia e lo mesprètz. A un quant l’aute que sentim a passar l’enèrgia de la resistància de qui nse comunica David, la fòrça de díser pro! Pro d’estar mespresats! E atau que tornam de trobar ua legitimitat en la quau ne cregevam mes. E aquera legitimitat que la volem, que la demandam, que’n cridam lo nom. Tot cad’un de qui signa la peticion, tot cad’un qui’s hica en moviment tà díser lo sué sotien a David, que’s senteish restaurat eth madeish. Un vam navèth que’s hè dias, la solidaritat cap a David que vad la solidaritat cap a tot cad’un de nosautis entà tornar bastir un avier a la lenga occitana, de minoritat minoriasada que volem passar a un pòble viu.

Mercés David, per lo tué coratge e la sua obstinacion, de balhar bislam a la halha occitana qui non podem ara sonque portar haut, cap quilhat e uelhs aubrits, vigilants a non pas mes acceptar lo mesprètz ! Hardits a manifèstar las nosta volença! Segurs de voler hèr valer los nostes drets.  

Tresià Pambrun 

 Bona annada 2015

a tots, camins aubrits,

passejadas peras lanas e peras planas,

peths bòscs e peras montanhas,

 e a contra vent o a contrabriu,

demorar VIUS

E se  cregi jo bon de cambiar de camin...

Nat non m'estancarà ! 

qu'ac diseran eras plojas d'ivèrn, 

qu'ac cavaran eras nèus de printemps

qu'ac esconeran eras sequèras d'estiu

E quan sia eth abòr tornat

nat non saberà eth traç deth viatge vielh.

E jo, Gave daunejant que seguirèi

aubrint vias navas

on vosautis e pensatz eternitats mestrejadas.

qui la sap era lenga deth gave ?

Hada, hadeta, cap de laudeta

 esconuda ena sèga d'abòr,

qui dera ploja o deth vent e't desnodarà eth peu ?

jo que lo sèi eth péntie d'aur ... 

Calhau còr,

adromit en chebitejar der'aiga,

estancat ena tua corsa de montanha a mar,

a coar e deishar passar eras andadas...

E't sabossié escotar ...